Met veel plezier neem ik het stokje over van Hanke Bruins Slot en geef graag mijn visie op de samenwerking in het Groene Hart! En om maar met de deur in huis te vallen; helemaal eens dat samenwerken ons sterker moet maken om de grote opgaven waar we voor staan te kunnen realiseren. Maar we moeten dan ook echt (gaan) samenwerken en voorkomen dat het blijft bij samen praten.
Want de opgaven zijn enorm en worden nog teveel sectoraal benaderd; bodemdaling, energietransitie, verstedelijking, transitie agrarische sector, klimaatadaptatie, mobiliteit, allemaal thema’s die nog veelal hun eigen programma’s hebben met portefeuillehouders, projectleiders en programmamanagers. Niet perse een omgeving waar het echte samenwerken tot stand kan komen.
Dit is zeker geen onwil maar in de praktijk merk je dat veel opgaven nog vanuit een traditioneel kader worden benaderd. We gaan alleen daar bouwen waar het geen probleem oplevert voor de waterhuishouding. Of – misschien nog wel erger – als we bouwen moeten we wel zorgen voor voldoende watercompensatie. Een benadering waarbij eerst gecreëerde problemen technisch weer worden opgelost.
Hoe mooi zou het zijn als we de hedendaagse opgaven vanuit een ander perspectief zouden kunnen aanvliegen. Bijvoorbeeld gebieden voor waterberging creëren waar drijvende woningen kunnen komen. Dus niet vanuit “verstedelijking” een probleem technisch oplossen. Maar denken vanuit een ruimtelijke opgave en die beter benutten.
En we hebben ooit bewezen het te kunnen, in veel ruilverkavelingsgebieden zijn ooit meerdere opgave samen gevoegd en dat heeft mooie resultaten opgeleverd. Toen is ook veel samen gepraat, maar ook heel veel samengewerkt. Ook toen was er weerstand tegen de verandering en ging het niet vanzelf maar is het wel gelukt op de meeste plaatsen. Het mooie van het Bestuurlijk Platform Groene Hart is dat diverse overheden er in vertegenwoordigd zijn. Dus het echte samenwerken moet gaan lukken. Graag geef ik het stokje over aan Bea de Buisonjé met de vraag “werk je mee?”.
